Ondanks de stapavond en het late tijdstip dat ik in bed lag, ben ik weer erg vroeg wakker (6.30 uur). Rond 7.15 uur wil ik gaan ontbijten, maar het ontbijt staat nog niet klaar. Dan maar even wachten. Intussen klets ik wat met Janneke die op haar balkon een sigaretje zit te roken. Tegen 7.30 is het ontbijt gereed en schuif ik aan. Voel me een beetje brak (ben niet de enige) maar besluit toch wat te eten. We gaan immers straks een mountainbiketocht maken. Rond 8.10 uur terug naar mijn kamer. Nog even op het balkon gezeten. Om 8.45 uur naar de lobby om mijn smartphone te checken. Rond 9.00 uur worden we opgehaald door een jongen die ons naar het vertrekpunt van de mountainbiketocht brengt. Het is maar een klein stukje lopen. Daar aangekomen eerst de fietsen testen, banden op spanning brengen en een valhelm op.

Tegen 9.30 uur kunnen we op weg. Ondanks dat het vannacht laat is geworden gaat het fietsen me goed af. Het is zelfs heerlijk. Oscar heeft het erg moeilijk en heeft een zware kater, desondanks fietst hij er goed op los. Zo snel mogelijk de alcohol uit je lichaam verbranden. De tocht gaat door de bergen. Er zitten enkele pittige stukken omhoog bij. Ook veel stukken met afdalingen waarbij de snelheden behoorlijk oplopen, vandaar de valhelm.

Onderweg maken we een stop waarbij het mogelijk is om te bungy-jumpen. Onze reisleider Freddy gaat als eerste. Na hem volgen er nog een paar waaronder Bianca en Jesse. Ik met mijn hoogtevrees laat het aan mij voorbij gaan.

Ook maken we een stop waarbij we een stukje gaan wandelen in een klein natuurparkje. Om er te komen moeten we in een bakje via de kabelbaan naar de overkant. Na aandringen van de groep besluit is om mee te gaan. Het zweet breekt me uit wanneer ik in het bakje moet. Als afleiding kijk ik omhoog en laat het prachtige uitzicht aan me voorbijgaan. Gelukkig zijn we binnen een minuut aan de overkant. We wandelen een klein stukje, maar zo spectaculair is het parkje niet. Na een half uur kunnen we weer terug naar de overkant en op onze fiets stappen voor het laatste gedeelte.

We stoppen om even te kijken hoe de lokale bevolking forel aan het vangen is. Met een net wordt van de ene naar de andere kant van de vijver gelopen. Ze vangen helemaal niets en worden zenuwachtig van ons omdat wij met 20 man staan te kijken. Freddy stelt ons de vraag of wij de fietstocht willen uitvoeren volgens het plan of dat wij een stukje langer willen fietsen. We vragen hem wat langer is. Volgens Freddy een half uur. Maar Freddy kennende valt het dan wel mee. Nog geen kwartier later zijn we bij het eindpunt. Het is dan 12.30 uur.

We stallen onze fietsen en stappen in de laadbak van een vrachtwagentje. Als sardientjes in een blik zitten tegen elkaar opgepropt. Het past net allemaal in de laadbak. Door de warmte is het erg benauwd. Gelukkig zijn we een half uur later bij het hotel. 

We kunnen op eigen gelegenheid gaan lunchen. We spreken af dat we om 13.30 uur verzamelen in de lobby zodat we ons nog even kunnen opfrissen. Met een man of 15 gaan we op zoek naar een eetgelegenheid. We wandelen door de hoofdstraat en komen uit bij een pizzeria. Ondertussen is het flink gaan regenen. Omdat we met een grote groep zijn duurt het allemaal wat langer dan normaal. Het wachten wordt beloond met een heerlijke pizza. Het tijdstip van 14.45 uur dat we terug in het hotel moeten zijn voor het paardrijden gaan we niet halen. Pas tegen 15.10 uur lopen we naar het hotel toe. De regen is gelukkig gestopt zodat we onder droge omstandigheden kunnen gaan paardrijden.

We worden opgehaald door een jongen die geen woord Engels spreekt en neemt ons mee naar klaar staande taxi's. Na een paar minuten rijden komen we aan bij de paarden. We krijgen een paard toegewezen, maar er wordt geen uitleg gegeven hoe om te gaan met zo'n beest. Zo vaak zit ik nu ook weer niet op een paard dus vraag dan maar zelf hoe te sturen. Ik maak op dat mijn paard te besturen is door de teugels in zijn nek te duwen, dus niet aan de teugels te trekken. Wanneer we bijna allemaal op een paard zitten gaat het paard van Ellis er opeens vandoor. Gelukkig voor haar stop het beest aan het einde van de straat. We gaan dan allemaal op pad. Het is wel even wennen. Het zit niet zo prettig. De paarden van Oscar en Annemarie doen niet wat zij willen en ze besluiten om de tocht voor gezien te houden. Ikzelf word door het paard van Bianca in mijn kuit gebeten. De paarden zijn gewoon in geprogrammeerd. De kennen de weg. Wijzelf hoeven eigenlijk niets te doen. Galopperen doen ze alleen op het teken van de begeleider. Zonder dat wij worden gewaarschuwd fluit hij waarna de paarden ineens beginnen te rennen. Hierdoor verlies ik bijna mijn fototoestel. We maken de tocht omhoog door de bergen. Het uitzicht is mooi.

Halverwege de tocht mogen de paarden even uitrusten. Wij kunnen dan van onze paarden af. De begeleider vraagt ons of wij een uur extra willen paardrijden, maar we zijn het er allemaal over eens dat we dat niet willen. Ondertussen is het paard van Oscar, dat zonder Oscar is meegelopen, de andere paarden aan het vervelen. Ze schoppen naar elkaar. We worden weer op onze paarden gehesen en gaan weer terug. De laatste 250 meter gaan galoperend. Niet erg prettig voor een man. Ik ben blij dat de paardrijdtocht ten einde is. We moeten zelf naar ons hotel lopen. De meesten van onze groep vonden de paardrijdtocht geen goede optionele excursie en doen ons beklag bij Freddy.

We zijn omstreeks 17.45 uur terug in ons hotel. We spreken omstreeks 19.30 uur af om als groep gezamenlijk te gaan eten. Freddy neemt ons mee naar een Italiaans restaurant. Onderweg zien we dat veel cafés en restaurants gesloten zijn. Bij ons restaurant aangekomen staat er een lange rij tafels klaar en schuiven aan. Het is behoorlijk warm binnen. Intussen zijn er twee muziekanten het restaurant binnen gekomen en spelen enkele liedjes voor ons. We laten een glas rondgaan en gooien daarin allemaal wat fooi. Inmiddels wordt ons eten opgediend. We krijgen allemaal een bord voor ons neus maar Kirsten krijgt niets. Na een paar minuten wachten vraagt ze waar haar eten blijft. Hebben ze haar bestelling niet opgeschreven. Nadat iedereen klaar is met eten krijgt Kirsten pas haar eten opgediend. Tegen 21.45 uur lopen we terug naar het hotel.

Omdat we morgen fris en fruitig willen zijn voor het raften besluiten we niet te gaan stappen. Om 22.30 uur lig ik in mijn bed.