Ook vandaag weer vroeg wakker. Dit maal om
5.30 uur. Je lichaam went snel aan het vroege opstaan en het nieuwe
ritme. Half uur later naar het ontbijt. Tegen 6.40 uur weer terug naar
de kamer. We vertrekken pas om 7.30 uur waardoor ik alvast mijn koffer
deels ga inpakken, want morgen vertrekken we uit Jogjakarta. Om 7.20 uur
ga ik naar de lobby. Daar nog even snel de krant gelezen op mij Iphone.
Klokslag 7.30 uur vertrekken we naar Soerakarta (Solo).


Soerakarta ( ook wel Solo genoemd ) of volgens de oud-javaanse
schrijfwijze Sala.
Deze vorstenstad dat aan de Bengawan Solorivier ligt was beter bekend
als Solo
(
ligt ongeveer zestig kilometer ten noordoosten van Jogjakarta ). De naam
betekent "vermetele en heilige taak" en is verbonden aan de status van
de vorsten hier.
Soerakarta is nog steeds bekend als de "stad die nooit slaapt" omdat
vooral de eetstalletjes en de eetkarretjes op wielen praktisch 24 uur
per dag hun eetwaren aanbieden. Op die manier worden sommige gerechten
op bepaalde uren van de dag gegeten, zoals soto (een soort soep) die men
's ochtends eet, of nasi liwet (rijst gekookt in santen of cocosmelk)
die men liever 's nachts eet.
Soerakarta is beroemd om zijn vrouwelijk schoon en de culturele
evenementen. De specifiek Surakartese dansstijl, de gamelanmuziek en de
wayang-spelen zijn overal in Indonesië
beroemd, net als de mooie soga-bruine batiks die
een eigen karakter vertonen. Dit artistieke karakter heeft hier altijd
de boventoon gevoerd, en zou van een verfijnder en aristocratischer
niveau getuigen dan het karakter van andere Javaanse steden.

We
arriveren om 9.25 uur voor ons eerste bezoek in Soerakarta. We gaan de
kraton Pura Mangkunegaran bezichtigen. Een kraton is de algemene naam
voor een Javaans paleis. De kraton is gebouwd in 1757 door Raden Mas
Said en behoorde toe aan het vorstenland Mangkoenegaran op Java. Sinds
1945 oefent de vorst van Mangkoenegaran geen macht meer uit en sindsdien
heeft de vorst geen bijzondere privileges of posities meer. Op 3
september 1987 volgde vorst Mangkoenegaran zijn vader op en was hiermee
de negende vorst van Mangkoenegaran.
We
krijgen een Nederlands sprekende vrouwelijke gids. Ze ziet eruit als 25,
maar ze is de 40 al ruim gepasseerd. Voordat we het hoofdvertrek mogen
betreden moeten we onze schoenen/slippers uitdoen en op blote voeten
verder over de marmeren vloer. Onze gids legt een en ander over het
paleis uit en we krijgen van haar een kleine Javaanse dansdemonstratie.
Op school is het verplicht om Javaanse dansen te beheersen.


Entreekaart






In het
volgende vertrek zien we meubelstukken staan van de vorst. Hier mochten
we geen foto's van maken. Wanneer we dit vertrek willen verlaten worden
we door de gids nog even gewezen op een vrouwtje dat kruiden zit te
verkopen, want dat mag dan blijkbaar weer wel.
We
lopen verder en komen in het buitenvertrek. Ook nemen we een kijkje in
officiële ontvangstzaal met goud gelakte stoelen en in de eetzaal waar
een hond op de bank ligt te slapen. Het beest is niet van onze interesse
gediend en maakt dat hij wegkomt. Als dank zien we een stukje verder een
drol in het gangpad naar de toiletten liggen.






Om
10.30 uur is onze rondleiding door het paleis ten einde. We steken de
straat voor het paleis over en gaan koffie/thee/cola drinken. We krijgen
nu ook weer heerlijke spekcake. Rond 11.15 uur komt onze bus voorrijden
en we worden naar de lokale markt gebracht.





Nog
geen tien minuten later komen we aan bij de markt en gaan wandelend
verder. We komen langs fruitkraampjes waar prachtig fruit ligt
uitgestald. Het is een mooie kleurencombinatie met de sinaasappelen,
druiven, bananen, etc.



We
komen onderweg ook een slagerij tegen. Jan en Joke hebben een slagerij
in Rotterdam gehad. Uiteraard kunnen zij het niet laten om er een kijkje
te nemen. Er liggen koeienhersenen op de toonbank en er hangt een
koeientong en nog iets wat ik niet weet wat het is. Uiteraard gaat het
hier qua hygiëne anders aan toe dan in Nederland. Rob Geus van de
Smaakpolitie zou hier niet vrolijk van worden.




We
steken de straat over en komen in een overdekte markthal terecht. Het
eerste was je tegemoet komt zijn de verschillende geuren. Er staat van
alles uitgestald. Eendeneieren, vis, vlees, geslachte kippen, groente,
specerijen, etc. Alles ongekoeld. Je zou hier veel vliegen verwachten,
maar gek genoeg zie je die hier niet. Reisleider Soe geeft uitleg. We
krijgen een mooi beeld van de dagelijkse gang van zaken hier op de
markt.







Klik op onderstaande YouTube logo en u kunt
een impressie krijgen de groente-, fruit- en vleesmarkt.
Het is een filmpje.





Rond
12.00 uur stappen we weer de bus in en rijden een klein stukje. Onze
volgende stop is de textielmarkt. Omdat de bus niet fatsoenlijk kan
stoppen bij de markt moeten we een klein stukje lopen. We steken een
grote grasvlakte over. Hier merken we pas hoe warm het is. De
temperatuur is ruim 33 graden. We krijgen een uur de tijd om de markt
hier te bekijken.


We
lopen het doolhof van smalle steegjes door. Alles staat op elkaar
geprakt. Als je je amen spreid dan is dat de breedte van de steegjes.
Het eerste wat ik me afvraag is hoe men hier een weg naar buiten vind
wanneer er brand uitbreekt. Door de vele textiel zou alles in een mum
van tijd in de fik vliegen. Het geeft ons geen veilig gevoel. We
besluiten dan ook maar in de buitenste ring te blijven. We komen weer
vele eettentjes tegen en we krijgen zelfs eten aangeboden. Het is
misschien niet zo beleefd maar we slaan het aanbod af. We willen niet
ziek worden.




Tegen 13.15 uur verzamelen we bij het door de reisleider aangegeven
punt. Daar zien we een warung waar het erg druk is. We vragen ons af wat
je er kunt eten en gaan een kijkje nemen. We zien een grote gaarketel
met allemaal soorten organen ( hersenen, lever, pens, etc ) en vlees van
de geit. Mensen staan in de rij om dit lekkernij te verorberen. Voor ons
een niet smakelijk tafereel en we worden raar aangekeken. De mensen
vragen zich blijkbaar af wat er mis is met hun eten. Soe vertelt dat er
hier 40 geiten per dag worden opgegeten.

Klik op onderstaande YouTube logo en u kunt
een impressie krijgen de drukke warung met organen van de geit.
Het is een filmpje.


We
laten de markt achter ons en rijden naar het restaurant waar we op de
Westerse manier gaan lunchen. Omdat de menukaart niet erg duidelijk is
assisteert Soe ons hierbij. Ik houd het lekker simpel bij een hamburger
en frieten.


Tegen 15.00 uur hebben we geluncht en rijden we terug naar ons hotel.
Onderweg doe ik nog een klein dutje. Twee uur later zijn we terug in
Jogjakarta en bij ons hotel. Het is te laat om nog te gaan zwemmen. Onze
koffers moeten om 18.00 uur aan de deur staan omdat die vanavond alvast
met de bus meegaan naar Batu. We kunnen dus nog even rustig op ons gemak
douchen en een boekje lezen.


Om
18.30 uur moeten we in de lobby zijn en gaan met de bus naar restaurant
Pesta Perak waar we gezamenlijk gaan dineren. We zijn de eersten in het
restaurant. Niet veel later komt er nog een groep binnen. Het eten ziet
er keurig verzorgd uit en het smaakt prima. Er is een uitgebreid
saladebuffet en er is keus uit verschillende soorten vlees en sausjes.
Omstreeks 20.15 uur zijn we allemaal klaar en we worden bij het hotel
afgezet. De bus rijdt verder naar onze volgende bestemming.


Jan,
Joke en ik vinden het nog te vroeg om te gaan slapen. We besluiten om op
de kamer een borrel te nemen. We bestellen in de bar ijsklontjes, welke
netjes op de kamer gebracht worden. We kletsen en lachen. Tegen 22.00
uur ga ik naar mijn kamer en duik mijn bed in. Morgen weer vroeg uit de
veren.




|